Hoe is het met... oud-lector Meta Krüger
Een boek schrijven, Franse taal studeren en een cursus muziekgeschiedenis. Meta is drukker dan ooit.
Begin oktober 2017 hield ik mijn afscheidsrede als lector. Dat is dus alweer meer dan 2 ½ jaar geleden. Hoe het inmiddels met mij gaat? Heel erg goed! Toen bekend werd dat ik met pensioen zou gaan, kreeg ik van heel veel collega´s en vrienden te horen dat me dat vast zwaar zou vallen. Ik zou zo´n workaholic zijn dat ik vast wel in een diep zwart gat zou vallen. Er waren ook mensen die zich erover verbaasden dat ik meteen overal uitstapte. ‘Maar die redactie kun je toch wel blijven doen?’ ‘Maar je blijft toch wel lid van onze commissie?’ ‘Maar je wilt toch nog weleens een lezing geven?’ Altijd weer antwoordde ik ontkennend. Ik vertelde dan dat ik ervoor koos om in deze fase van mijn leven andere dingen te gaan doen dan wat ik al zo veel jaren had gedaan. Na mijn docentschap aan een Pedagogische Academie met een HAVO-top heb ik gewerkt bij de UvA Lerarenopleiding en later Onderwijskunde, bij de HvA, bij de Stichting Nascholing Amsterdam, bij de NSO, bij E&S Advies en Management en de laatste acht jaar als lector bij Penta Nova. Altijd heb ik met veel plezier en voldoening gewerkt. Nu leek het mij goed om mezelf voor het blok te zetten: wat voor ander leven bestaat er nog naast het werk? Het leek me een mooie uitdaging.
En dat was een goede beslissing. Ik heb deze eerste pensioenjaren ervaren als zeer plezierig. Ik ben na mijn afscheid vrijwel meteen begonnen met het schrijven van een boek op basis van dagboekaantekeningen die ik al vele jaren had liggen: ´Lief kankerdagboek´. Ik houd van schrijven en dit ging nu eens niet over werk. Wat spannend om een niet-vakboek uit te geven! Door die activiteit ben ik uiteindelijk ook vrijwilliger geworden bij de Stichting Darmkanker. Ik lever onder andere een bijdrage aan hun conferenties en ik houd interviews met patiënten ten behoeve van hun nieuwsbrief. Mooi en spannend werk.
Al heel lang speelde bij mij de wens om mijn Frans op te halen, omdat ik dat zo´n prachtige taal vind. Inmiddels heb ik al twee cursussen voor gevorderden achter de rug. Ook heb ik in het afgelopen semester een cursus muziekgeschiedenis gevolgd. Elke donderdagochtend fietste ik door de stad naar het Cromhouthuis aan de Herengracht in Amsterdam om daar verwend te worden met mooie verhalen over componisten en hun muziek en met heerlijke muziek om naar te luisteren. En thuis verder luisteren en me verder verdiepen natuurlijk.
Nu heb ik nog niet eens genoemd hoe fijn het is om meer tijd te hebben voor onze vrienden. Zomaar even elkaar zien en spreken zonder het idee te hebben ´eigenlijk moet ik….´ En tijd voor concerten, cabaret en andere voorstellingen, voor het bijhouden van literatuur. Of zomaar de ochtend beginnen met het lezen van de krant. Daarnaast zijn mijn man en ik deze lente alweer een paar keer weggegaan met onze boot die in Friesland ligt. Puur genieten om weg te kunnen gaan als het weer er goed uitziet. Over een week (of misschien over twee weken?) gaan we er voor een aantal weken tussenuit. In het hoogseizoen blijven we lekker thuis.
Of ik Penta Nova dan helemaal niet mis? Moet ik eerlijk zijn? Nee, ik mis het werk niet. Wel kijk ik met enorm veel plezier terug op die acht jaren. Wat een heerlijke tijd heb ik gehad met mooi en uitdagend werk. Wat heb ik veel kunnen neerzetten en ontwikkelen binnen en buiten Penta Nova.
